ประวัติ
วัดสนามใน เป็นที่รู้จักในกลุ่มผู้ปฏิบัติธรรมตามแนวทางของหลวงพ่อเทียน จิตตสุโภ แนวทางดังกล่าวให้ความสำคัญกับการเจริญสติด้วยการรู้การเคลื่อนไหว หรือเรียกว่าการเจริญสติแบบเคลื่อนไหว มุ่งเน้นให้ผู้ปฏิบัติธรรมได้ฝึกเจริญสติโดยการสังเกต หรือเฝ้าดูธรรมชาติรอบตัว สภาพแวดล้อมภายในวัด เต็มไปด้วยต้นไม้ หนองน้ำที่มีอยู่เองตามธรรมชาติ ไม่เน้นการสร้างสิ่งก่อสร้างแบบวัดโดยทั่วไป

ลักษณะพื้นที่วัด มีเนื้อที่กว้าง 80 เมตร ลึก 160 เมตร ติดทางรถไฟ แบ่งออกเป็น 3 เขต ดังนี้

1. เขตพระสงฆ์ด้านหลัง มีทางเดินจงกรมบนผิวถนนที่ตัดไว้เป็นรูปแปลงนา มีกุฏิสงฆ์ปลูกอยู่ท่ามกลางต้นไม้สูงใหญ่ประมาณ 10 ถึง 20 เมตร ซึ่งขึ้นอยู่หนาทึบ
2. เขตอุบาสกและพระสงฆ์ ส่วนด้านหน้า มีทางเดินจงกรมบนผิวถนนที่ตัดไว้ มีศาลาเอนกประสงค์ ศาลาปฏิบัติธรรมกลางแจ้ง ห้องสมุด และศาลารวมใจ
3. เขตอุบาสิกา อยู่ฝั่งซ้ายของวัด เป็นเขตเรือนพักสำหรับอุบาสิกา ญาติโยม ผู้มาปฏิบัติธรรม มีลานจงกรมถมทรายหยาบ สภาพต้นไม้สูงร่มรื่น

วัดนี้ไม่ปรากฏที่มาว่าใครเป็นผู้สร้าง และสร้างเมื่อใด เป็นวัดรกร้าง ไม่มีพระสงฆ์ หรือเณรจำพรรษามาเป็นเวลานาน จนกระทั่งปี พ.ศ. 2519 นายวิโรจน์ ศิริอัฐิ และมหาสุขสันต์ ได้เข้ามาแนะนำวัดนี้แก่หลวงพ่อเทียน จิตตสุโภ ซึ่งในขณะนั้นได้จำพรรษาอยู่ที่วัดชลประทานรังสฤษฎ์และกำลังหาสถานที่เหมาะสมสำหรับการปฏิบัติกรรมฐานแก่ญาติโยม โดยไม่เน้นการก่อสร้างวัตถุดังเช่นวัดอื่นๆ เมื่อหลวงพ่อเทียนมาดูที่วัดนี้ พบว่ามีเพียงร่องรอยของโบสถ์เก่า เจดีย์เก่า ซากอิฐกระจัดกระจายอยู่พอให้เห็นว่าเคยเป็นวัดมาก่อน มีที่ดินเหลืออยู่เฉพาะบริเวณโบสถ์และเจดีย์ นอกนั้นได้ถูกชาวบ้านยึดไปทำกิน หลวงพ่อเทียนพอใจในสถานที่นี้ จึงตัดสินใจที่จะบูรณะให้เป็นวัดโดยสมบูรณ์อีกครั้งหนึ่ง

ขอขอบคุณที่มาข้อมูลจาก : เว็บไซต์ https://th.wikipedia.org/wiki/วัดสนามใน

ขออภัย อยู่ระหว่างดำเนินการ